Geef ons gerust een reactie ...
Dan weten we wie met ons meeleeft ...
Alvast bedankt!

woensdag 19 september 2007

engelengeduld

Dit zijn zo weer eens van die dagen dat ik serieus te kampen heb met deze extreem lange wachttijd...
De leegte in haar (zijn?)kamertje is soms zo ondraaglijk...
Mensen rondom ons worden maar zwanger, bevallen en worden weer zwanger....
Onze kinderwens blijft bij dat hevige verlangen, maar lijkt zo eindeloos...
Ik troost me dikwijls met de gedachte dat we er drie maanden verder beter zullen voorstaan, maar dat deed ik al vaker en zie, ik durf niet meer te hopen op drie maanden verder, want we zullen beslist weer wat dichterbij zijn, maar dicht genoeg om het spannend te kunnen maken en echt vooruitzicht te kunnen hebben??? ik weet het niet... Ik hoop het...
Het liefst zou ik nu een winterslaap willen doen en ontwaken als onze toewijzing klaar ligt...

Ook de idee waar ons kindje nu zou zijn, ergens in China, in een weeshuis of een pleeggezin... Wordt ze goed verzorgd? Krijgt ze aandacht als ze huilt? Hoeft ze geen honger te hebben? Is er ruimte om te spelen en te lachen?
Ach schatje, jij groeit niet in mijn buik, maar erboven in mijn hartje heb jij reeds lang jouw plaatsje veroverd!!! Konden we nu al maar bij jou zijn...
Basile droomt er al van om jou te komen wekken, jou je tutje toe te steken als je huilt, jouw flesje te mogen geven, jou voort te duwen in de buggy en hééééééééééél veel met jou te kunnen spelen....
Mijn God, waarom wordt ons geduld zo op de proef gesteld? Wij zijn er echt meer dan klaar voor!!!

1 opmerking:

Anoniem zei

Dag Katia en Didier,

Ik beefde en was overgevoelig toen ik die mooie woorden en diepe gevoelens las... Ik hoop echt voor jullie dat ze binnenkort een toewijzing geven en kan heel goed verstaan wat jullie beleven.

Het is verschrikkelijk hoe je soms machteloos voor alles staat.

Wij bidden en denken heel veel aan jullie.

Veel sterkte en de moed niet lossen.

Vele groetjes

Birger en July