laatste dag in nanchang

Zalig opstaan!!! In enkele minuten tovert julia de liefste glimlach op haar snoetje en maakt onze dag al helemaal goed. Ze kan echt genieten van haar speeltjes en brabbelt er op los... (wordt ze misschien een even grote kletskous als haar mama??? ;-))
Vandaag wordt het onze laatste dag in Nanchang.
We zijn een prachtig park rondom een meer gaan bewandelen. Echt heel mooi, maar als je hier buiten komt, slaat de vochtige hitte zo op jou dat het zweet ons tot in de schoenen loopt... Zonnen zit er hier niet in, elk plekje schaduw wordt fel begeerd...
Ons juliake was na veel lachbuitjes in slaap gvallen, dat zul je zien op de foto...


Daarna gingen we naar een souveniershop, met de typisch grote Chinese vazen en allerlei ander porseleinwerk.
De volgende halte was het ophalen van ons meisje haar paspoort. Voor de Chinezen is ze nu echt ons meisje, maar voor België moeten we nog een tiental dagen geduld uitoefenen vooraleer we haar visum krijgen...
De laatste halte was de fotograaf : 4 pasfoto's van Julia voor de aanvraag en aanmaak van haar visum.

Na een gezellig hapje in het restaurant


en een stevige siësta voor ons allevier, vertrokken we monter en welgezind op eigen houtje eens op pad.
We gingen de kleedjes ophalen en bezochten een tempel hier dichtbij in de buurt.

Om ons verblijf in Nanchang af te sluiten trakteren we jullie op een kiekje van onze drie flinke meiden :

Deze avond viel het slaapritueel al beter mee... even tegengesputterd en dan in slaap gevallen...

Morgen zeggen wij Nanchang dankbaar vaarwel. In de voormiddag rijden we richting luchthaven om kort na de middag op te stijgen naar Peking.
We hebben genoten van ons bezoek aan de geboortestreek van onze dochter. We zijn in gedachten bij haar mama en papa die niet voor haar konden zorgen... Wij nemen jullie meisje dankbaar mee en zullen haar eeuwig liefhebben!!!

bezoek weeshuis en vindplaats van julia

Deze morgen waren we vroeg uit de veren.
En mooi busje stond ons op te wachten om ons naar Fengcheng te brengen, de geboorteplaats van onze drie baby's van de groep.
De rit alleen al was een echt avontuur! We kwamen ogen tekort. spijtig dat het busje zo snel doorreed, want dat maakte het ons niet makkelijk om foto's te maken van de lokale bevolking... We reden heel wat rijstplantages voorbij. De rijst lag gewoon te drogen aan de kant van de weg, op hun blote voeten rakelen ze de rijst open. De auto's kunnen er dikwijls zomaar overheen rijden... (Wie eet nog ongepelde rijst?!) Ook eenden-kwekerijen voor "the peking duck" waren hier en daar te bezien... En overgeladen scooters, enzo...



Eens aangekomen in Fengcheng(ongeveer 1u45min van Nanchang waar we verblijven) reden we eerst door het oude stadsgedeelte. In het nieuwe stadsgedeelte bevindt zich het weeshuis. De assisitent-directeur heeft ons vriendelijk ontvangen en liet ons (enkel) de benedenverdieping zien. Veel baby's waren daar niet, de twee baby's die we in hun bedjes zagen waren "special needs" (eentje met een hazelipje en ééntje met een korter beentje)



Onze julia is hier blijkbaar ook zelden geweest.
Naar we begrepen woonde ze bij een pleeggezin en werd ze om de 14 dagen naar hier gebracht voor een check-up in de dokterszaal.
Toch zijn we dankbaar dat we dit weeshuis (mits betaling) mochten bezoeken.





Daarna reden we naar de vindplaatsen van de drie baby's.
Onze Julia werd gevonden op 1 oktober 's morgens in een portaal van een "motorcycling market".


Na de bijhorende kiekjes voor iedereen zijn we weer naar het hotel gereden (lees gesjoefd en dooreen geschud!!!)
Op het hotel werden de nodige officiële documenten naar de adoptiedienst doorgefaxt en zijn daar goed aangekomen. We kregen hiervan de bevestiging van Linda van Horizon, waarvoor dank! Morgen krijgen we haar paspoort, en op 22 of 23 juli haar visum, net op tijd om terug huiswaarts te kunnen keren met onze fantastische dochter.

Vandaag ben ik bij "Tiffany's" een chinees kleedje gaan bestellen op maat... Je kon er zelf de stof en het model voor kiezen met bijhorende schoentjes... Morgen al mogen we het afhalen.

Onze kleine meid is nog steeds de blije, goedlachse meid, als ze maar gedragen wordt...Tijdens het eten krijst ze het ganse restaurant bijeen als ze in de kinderstoel moet gaan zitten, en haar in haar bedje krijgen is een lastige opgave geworden... We weten niet of het iets met verlatingsangst te maken heeft... gisterenavond hebben we haar vol medelijden terug uit haar bedje getild en tussen ons in gelegd, en dat vond ze maar al te fijn : van slapen kwam de eerste 3 uren niets van in huis... Zo is ze pas na 10nen in slaap gevallen, en was ze vandaag niet echt uitgeslapen... In de heenries naar het weeshuis heeft ze nog even gedut, maar in de namiddag krijste ze alweer de hele gang bijeen als het "siesta-time" was... Dan hebben we van ons hart efkens een steen gemaakt en is ze na een 10tal minuten toch in slaap gevallen (helaas slechts voor een klein half uurke, zodat ze weer niet uitgeslapen was).
Vanavond hebben we ons met zijn drietjes op de gang gezet, totdat ze na een kwartiertje krijsen toch in slaap is gevallen... Niet leuk om te doen, maar ze moet toch slapen...

Van zodra we in overmorgen in Peking zijn, gaan we daar een buggy kopen, dan leert ze het wat af om steeds gedragen te worden (op arm of in draagzak)... Ze geniet blijkbaar enorm van dat lijfelijk contact...

Morgen onze laatste dag in Nanchang. Ik ben er niet echt rouwig om, want het eten is hier vééél te pikant.... Ik kijk uit naar een klein stapje dichter huiswaarts, al duurt het nog wel even, en zullen we zeker genieten van al het moois dat Peking te bieden heeft...

Dikke zoenen van ons allen!!!

PS : Aan alle mensen die ons reacties sturen en mailen : DANK jullie wel!!! Dat doet enorm veel plezier dat jullie in onze grote vreugde delen!!! Hartverwarmend om jullie felicitaties, complimentjes,... te kunnen lezen hier in het verre China!!! (we kunnen helaas niet op al die lieve reacties reageren, anders blijft er helemaal geen slaaptijd (en genietmomenten) meer over, maar dat zullen jullie wel begrijpen, hé! xxx)

PS II : De uploaden van een filmpje lukt nog niet, momenteel allemaal te grote bestanden... Ik probeer komende dagen eens een kort maar duidelijk beeldje te filmen...

Museumbezoek voor de mannen, rustdag voor de vrouwtjes

Na een nachtje buikloop en braken, ben ik vandaag met Julia op het hotel gebleven. Mijn mannen zijn op museumbezoek gegaan. Ondertussen is het duidelijk dat ik gewoon iets verkeerds moet gegeten hebben... Mijn maaglast is over en de buikloop ook ... Ik let uiteraard nauwlettender op wat er op mijn bord komt... Eén voordeel, superplat buikje ;-))) Inmiddels is het hier alweer 3u s' nachts... Gisterenavond heeft onze miss ons belet om nog te bloggen... Julia weet heel goed wat ze wil, en dat kan ze heel goed laten horen ;))) Het slapengaan is haar grote angst, waarschijnlijk angst om zich over te geven en schrik ons uit het oog te verliezen... Wij kunnen haar niet meer gewoon in bedje leggen zoals de eerste dag, ze krijst het nu uit!!! We nemen haar noodgedwongen mee tussen ons in bed, waar ze dan in slaap valt en in haar bedje gelegd wordt.... Maar vanavond vond ze het erg plezant tussen mama en papa in... Grote broer was gelukkig snel in slaap gevallen maar onze kleine meid kraaide en lachte het uit, tot zo rond de klok van tien uur s' avonds lokale tijd... Dan zijn de mama en papa ook in slaap gevallen, vandaar deze late update. Deze avond ontvingen we de drie officiële aktes : geboorteakte, vondelingenakte en adoptieakte. Deze faxen we morgen door naar België. Morgen gaan we het weeshuis bezoeken en de plaats waar ze werd gevonden... Veel kiekjes zijn er vandaag niet geschoten, zal eens kijken waarmee ik jullie vandaag kan plezieren...
Morgen proberen we eens een stukje film op te zetten, waarop jullie kunnen zien hoe ze lacht en kraait van plezier...
Nu probeer ik nog wat verder te slapen...
Toedeloe!!!

Dag 3: Site seeing in Nanchang

Dag iedereen,

Zoals gezegd was het vandaag tijd voor een bezoekje aan enkele bezienswaardigheden in Nanchang.
Mama was vroeg uit de veren deze morgen (5u). Rond 7u deed Julia haar oogjes open en samen zijn ze de buurt van het hotel (op dat uur betekent dat al vrij druk verkeer en dansende Chinesen op het pleintje naast het hotel). Om kwart voor negen moesten papa en Basile gewekt worden want rond 9u30 stond het busje voor het stadsbezoek klaar.

Het stadsbezoek duurde (amper) 2,5 uur. Eerst was de Youmin Si tempel aan de beurt (volgens ons staat de naam voor zoiets als "ruikt naar wierook" ...), daarna volgde een (korte) wandeling en halte in het broeierig hete Bayi-park. Daarna zat het siteseeing er al op. De middag naderde en we dienden nog de notaris te gaan betalen in de lokale munt omdat die op dag 2 geen dollars of euros wou aanvaarden. Na enige creativiteit van onze begeleider Bruce, slaagden we uiteindelijk in ons opzet en konden we terug naar het hotel.

Na het middageten trokken we ons terug in ons kamer voor een paar uurtjes rust. Vooral mama daar dringend nood aan na haar vroege ochtend wandeling, maar Julia dacht daar aanvankelijk anders over. Honger en vooral krampen hielden ons nog enkele uren van onze siesta. Uiteindelijk vond iedereen behalve Basile de slaap. Tegen de avond begon het in mama's buik ook alsmaar meer te stormen. Reizigersdia... of iets verkeerd gegeten, morgen zal het moeten blijken. Laat ons hopen ...

Deze namiddag kwam Bruce ons ook melden dat de het bezoek aan het weeshuis morgen niet kan doorgaan, maar naar donderdag moest verplaatst worden. Morgen dus opnieuw site seeing in Nanchang. We zijn benieuwd wat moois (en liefst minder warms) de stad nog te bieden heeft.

Met de klassieke regen van elke avond (en uiteraard ook het auto-getoeter) op de achtergrond, nemen we afscheid voor vandaag. Maar niet zonder nog wat nieuwe foto's natuurlijk ...

Tussen papa en broere op de foto

zonder commentaar

grote broer op een binnenplein van de tempel

een zicht op de stad Nanchang vanuit het park

ook zonder commentaar

dag 2 : adoptieformaliteiten in orde brengen

Deze morgen alweer vroeg uit de veren om met een busje "van hot naar her" te rijden (CCAA, notaris, fotoshoot,...) We waren net de sint met al onze pakjes en centjes... Onze tassen zijn er meteen een stuk lichter op geworden! Na ons meisje haar middagdutje zijn we inkopen gaan doen in Wallmart, een groot shopping center. We voelden ons een groepje Celebraties, zoveel bekijks hadden we nog nooit!!! De automobilisten alhier kennen maar één grote verkeersregel : toeteren en drummen als je door wil!!! We hebben meerdere malen een botsing van onze taxi gevreesd, maar zijn toch heelhuids terug op het hotel geraakt... De tarieven van de taxi's zijn verbazend variabel : als het regent (zoals vanavond) moet je dubbel tarief betalen; als het druk is vijfdubbel tarief?! Buiten is het hier broeierig heet!!! Als je buiten een gebouw of busje stapt, is het alsof je de sauna betreedt en loopt het zweet druppelend van je lijf... Het zweet stond binnenin het hotel ook op mijn voorhoofd deze avond : de buffetten zijn rijkelijk gevuld maar de gerechten zijn meestal (in mijn termen) zeer pikant!!! Onze twee engeltjes liggen ondertussen alweer zalig te snoezen... Nog wat kiekjes van vandaag: (indien je er dubbel op klikt, kun je ze groter bekijken) Zo een blije meid is gewoonweg een geschenk uit de hemel!!! bij de CCAA beloofden we Julia alles te bieden wat ze nodig heeft en zeer goed voor haar te zorgen! Grote broer is nier weg te slaan van zijn zus : hij vindt haar zoooo schattig en loopt hier zo fier als een gieter rond!!! Haar entertainen vindt hij de max!!! Ons Juliake heeft ferme billekes en we weten nu waarom : ze eet heel smakelijk alles op wat je haar voorschoteld! Zalig gewoon!!! Morgen gaan we het park en de tempel bezoeken en woensdag mogen we naar het weeshuis!!! Toedeloe The happiest family in the world is ours!!!

wat uitgebreider verslag van "Gotcha - day"

Inmiddels is het hier bijna twee uur 's nachts...Mijn biologische klok ligt compleet overhoop...
Maar who cares, this is magical!!!


De reis was zoals eerder door mijn ventje gezegd, vermoeiend... De eerste vlucht tot in Peking hebben we ons goed kunnen bezig houden met de screens in de zetels (spellen, vluchtgegevens, video's, ...), met eten, wat lezen, wat slapen,...Basile heeft zich deze 10 uren super flink gehouden!
In Peking gingen de eerste uren wachten nog vrij goed, maar toen ongeveer een dik uur voor het opstijgen, is ons klein ventje gecrasht... Hij moest gedragen worden want hij zakte van vermoeidheid door zijn benen... Net voor het opstijgen en tijdens de twee uur durende vlucht heeft hij geslapen, alsook tijdens de busreis naar het hotel...

In Peking hebben we Mevr. Wanyu ontmoet, die ons vergezelde tot aan de vlucht naar Nanchang.
Ze vertelde dat we vandaag reeds de overhandiging zouden hebben!!!
Ze meldde ons dat "Bruce" ons zou opwachten... Iemand waar wij nooit eerder van hadden gehoord.... Wij vroegen naar Meneer Liu, maar hij zou er niet zijn, zei Mevrouw Wanyu...

In Nanchang stonden ons twee dames op te wachten... "Bruce kon niet komen omdat hij op het hotel moest blijven" reden : ze zouden de baby's naar het hotel brengen...
Onze harten begonnen opeens tien keer sneller te slaan...

In het hotel aangekomen (gelukkig) nog geen nanny's met baby's...
Het was ongeveer twee uur in de namiddag en we kregen tijd om ons op te frissen in de kamers tot 4 uur... Dan mochten we naar beneden komen voor de overhandiging.
Bruce lijkt helemaal niet het rustige karakter te hebben die ons van Meneer Liu werd beschreven... Hij is vriendelijk, maar erg nerveus...

Eens op de kamer heeft Basile moeten braken... Hij voelde zich daarna wel ineens een heel stuk beter! Na een lekker verfrissend doucheke, kon hij er weer even tegenaan!
Onze kamer bleek maar twee enkele bedden te hebben en een extra bed voor basile plus nog een babybedje erbij stouwen, was niet echt haalbaar (al proberen die Chinezen alles!)
Dus, nadat ik alles klaarlegde voor de overhandiging, en Basile hielp zijn mooiste plunje uit te zoeken om zijn zusje in ontvangst te nemen, ging ik naar de receptie vragen om een grotere kamer. Tot mijn grote verbijstering zaten Bruce, de tolke en zijn vrouw en de nanny's reeds in de bar met de baby's ... Toen heb ik mijn verstand op 0 moeten zetten en ben ik doorgelopen naar de receptie om de kamer proberen geregeld te krijgen.... Maar algauw stonden de nanny's (waaronder één heer) naast me met de baby's! Ik wilde deze gebeurtenis samen met Didier en Basile beleven, dus heb ik van mijn hart een steen moeten maken, en zakelijk door blijven gaan aan de receptie voor de kamerregeling... De tranen rolden over mijn wangen en de Chinezen achter de balie stonden me beduusd aan te kijken....
Toen ik een andere kamer toegewezen kreeg, ben ik naar boven gestormd. De planning werd weer veranderd : ze zouden de baby's naar de kamers brengen!!!!!
En toen werd op de deur geklopt, en mochten we onze lieve meid in de armen nemen!!! Ik had me de overhandiging helemaal anders voorgesteld...Didier heeft zoveel mogelijk proberen te filmen, maar deze hectische situatie maakte dit er niet makkelijk op...
Ons meisje heeft toch wat gehuild, toen de kamerdeur dichtging en haar laatste vertouwenspersoon uit het gezichtsveld verdween.... Wenend klampte ze zich aan me vast en heel stilletjes zijn we met haar beginnen spelen... Basile deed het schitterend!!! Haar speeltjes spraken haar erg aan, vooral het microfoontje dat liedjes zingt, fikkert en muziek maakt...
Nadat het ijs wat gebroken was, mochten we reeds van haar eerste glimlachjes meegenieten.
ook bij papa vind ze het erg fijn op de arm!!!
Basile heeft haar haar allereerste flesje gegeven, en trots dat hij was, onze grote broer!!!!
Dan nog een vers pampertje... Dat was minder leuk, ze wilde niet graag neergelegd worden...

Om 5 uur stipt zaten we zoals afgesproken in de lobby beneden om de papieren te ondertekenen, nog niemand te zien...
Toen Didier bij de andere koppels ging navragen, zaten ze al op de kamer van Manu en Sigrid...
Wij moesten op de kamer blijven, het zou op de kamer gebeuren!!! Wat een chaos!

Soit, ze is bij ons en dat is het bijzonderste!!!
Julia is een heel aangenaam kind!!! Ze lijkt reeds zo tevreden, onvoorstelbaar.
Op haar muziekje zit ze mee te wippen en te "zingen".
En met de grollen van grote broer schatert ze het uit!!!
En eten kan ze ook goed... Ze liet haar haar fruitpapje en haar koekje lekker smaken!
Ook een flesje melk voor het avondeten ging er vlotjes in...

Na het dinerbuffet (pikant!!!!), zijn we omstreeks 20 u Chinese tijd naar boven gegaan...
Mama heeft de kids in bedje gestopt. Ze zijn beiden vlot in slaap gevallen!!! Mama kraag opeens ook haar klopke... Terwijl papa de camera aan het downloaden was, ben ik als een blok in slaap gevallen...

Omstreeks 23u werd Julia wenend wakker... Eerst wat troosten, dan wat water, daarna nog een fles melk gegeven en blijkbaar zat haar neusje verstopt... Heb enkele druppeltjes nesivine baby ingedaan...
Iets na middernacht zijn zus en papa terug in slaap gevallen...
Ik ook, maar Basile kon de slaap niet meer vatten en wekte mij tot 3 maal toe...
Hij slaapt nog steeds niet, en ook ik ben klaarwakker en kan de slaap niet meer vinden...
Ik kan niet wachten om aan de nieuwe dag met ons vieren te beginnen!!!!! This must be heaven!!!

De eerste foto's

De reis, lang en vermoeiend ...


5 juli - rond 12u30 in Zaventem: fris en nog vol energie ...

'Het moment', rond 16u30 in de hotelkamer ...

(zonder commentaar)
tot bedtijd rond 20u

Wordt vervolgd ...

Test from China

We hebben Julia en ze is fantastisch!
Uitgebreider verslag volgt ...