Geef ons gerust een reactie ...
Dan weten we wie met ons meeleeft ...
Alvast bedankt!

vrijdag 11 juli 2008

laatste dag in nanchang

Zalig opstaan!!! In enkele minuten tovert julia de liefste glimlach op haar snoetje en maakt onze dag al helemaal goed. Ze kan echt genieten van haar speeltjes en brabbelt er op los... (wordt ze misschien een even grote kletskous als haar mama??? ;-))
Vandaag wordt het onze laatste dag in Nanchang.
We zijn een prachtig park rondom een meer gaan bewandelen. Echt heel mooi, maar als je hier buiten komt, slaat de vochtige hitte zo op jou dat het zweet ons tot in de schoenen loopt... Zonnen zit er hier niet in, elk plekje schaduw wordt fel begeerd...
Ons juliake was na veel lachbuitjes in slaap gvallen, dat zul je zien op de foto...


Daarna gingen we naar een souveniershop, met de typisch grote Chinese vazen en allerlei ander porseleinwerk.
De volgende halte was het ophalen van ons meisje haar paspoort. Voor de Chinezen is ze nu echt ons meisje, maar voor België moeten we nog een tiental dagen geduld uitoefenen vooraleer we haar visum krijgen...
De laatste halte was de fotograaf : 4 pasfoto's van Julia voor de aanvraag en aanmaak van haar visum.

Na een gezellig hapje in het restaurant


en een stevige siësta voor ons allevier, vertrokken we monter en welgezind op eigen houtje eens op pad.
We gingen de kleedjes ophalen en bezochten een tempel hier dichtbij in de buurt.

Om ons verblijf in Nanchang af te sluiten trakteren we jullie op een kiekje van onze drie flinke meiden :

Deze avond viel het slaapritueel al beter mee... even tegengesputterd en dan in slaap gevallen...

Morgen zeggen wij Nanchang dankbaar vaarwel. In de voormiddag rijden we richting luchthaven om kort na de middag op te stijgen naar Peking.
We hebben genoten van ons bezoek aan de geboortestreek van onze dochter. We zijn in gedachten bij haar mama en papa die niet voor haar konden zorgen... Wij nemen jullie meisje dankbaar mee en zullen haar eeuwig liefhebben!!!


6 opmerkingen:

Anoniem zei

Hoi Katia & Didier,
we lezen met heel veel belangstelling jullie verhaal.
Eerst en vooral nogmaals een dikke proficiat.
De foto's zijn prachtig.
We wensen jullie nog heel veel plezier met z'n viertjes.

groetjes, Arne, Tibo, Robbie en Katia.

Anoniem zei

Tis al een echt fotomodel.(met haar lief lachje) We volgen jullie avontuur op de voet. We slaan geen dagje over.
We kijken alweer uit naar morgen.
Nog veel plezier allen samen en tot de volgende.
Groetjes uit Rekkem

karen "Zoen" zei

Het is echt leuk om te zien hoe jullie alle 4 stralen van geluk.
Het is bijna mogelijk door de foto's op het scherm te voelen hoe sterk jullie gezinsband nu al is.
Geniet nog met het gezin en wens jullie een veilige terugreis.
groetjes Karen van en met "Zoen"

Anoniem zei

Anna en ik blijven meevolgen. Alles lijkt goed te gaan, houden zo! een tip voor als jullie de Muur gaan bezoeken: best een picknick meenemen die jullie daarboven kunnen opeten. Meestal komen de toeristen aan iets voor de middag en moeten hun bezoek inkorten om dan te lunchen in t restaurant aan de ingang en dan weer te vertrekken voor de rit naar Peking. Met een paar broodjes op zak kun je veel langer genieten van dit machtige bouwwerk. 't is maar een weetje...
groetjes van jullie buren (jawel: Vietnam en China zijn buurlanden!)
Anna en Lieve

Anoniem zei

Hallo ginder in china,
Ik volg dagelijks jullie reisverhaal en ik vind het fantastisch allemaal.. Julie wachten is beloond! Geniet er maar met volle teugen van en wij wensen jullie héél véél geluk samen!

Vanwege Tanja en kids

bart zei

Beste vrienden, vooreerst een dikke proficiat met jullie snelle prente ! Ik verlang om ze samen met Alix te zien spelen. Ik heb onlangs oma toevallig in de bank ontmoet, en zo het laatste nieuws opgevangen. Ik heb serieuze internetproblemen gehad, maar die zijn nu opgelost. Ik ben op weekend bij vrienden in de ardennen, samen met Tibo. Het is super, er zijn nog wat koppels en veel kindjes, ze hebben een zwembad en Tibo heeft gisteren een nieuwe fiets gekregen. we gaan straks samen op pad. Alix logeert dit weekend bij Sybille. Ze straalt, eet alles en slaapt 12 uur aan een stuk... een wolk van een dochter.
Katrien ligt nu in psychiatrie en wil daar nog wat blijven. Spijtig genoeg is ze weer onder de invloed van haar familie. Ik heb haar gezegd dat ze maar naar huis moet komen indien ze haar kinderen terug wil zien. 2.5 maanden dagelijks naar de kliniek trekken ben ik kotsbeu.
Vrijdag vertrek ik met de kindjes naar de provence, en hopelijk komt ze mee. Misschien kunnen we elkaar kort zien donderdag.
Ik zal thuis zijn want moet koffers pakken, een taak waar ik echt naar uitkijk. Ik zal wat assistentie vragen van een vrouw, denk ik.
PS Ik heb schitterende foto's van onze kinderen op het schoolfeest.
Tot binnen enkele dagen,
Alix, Tibo, Katrien en Bart